Socjalizacja Szczeniaka

Szczeniakom należy zapewnić odpowiednie warunki bytowania. Czy tylko pełna miska i posłanie sprawi, że nasz pies będzie szczęśliwy. Odpowiedź jest prosta – nie. W takim razie, co musimy zrobić żeby nasz pupil poczuł się bezpiecznie w naszym domu. Sprawić aby uwierzył we własne możliwości.

 W socjalizacji szczeniąt i ich rozwoju psychicznym można wyróżnić kilka charakterystycznych faz.

Faza pierwsza – wegetatywna. Obejmuje pierwsze dwa tygodnie życia. Pieski wykazują odruchy ssania, gromadzą się w grupę. Uwaga hodowcy skupia  się wyłącznie na matce szczeniaków ( stan zdrowia, prawidłowe odżywianie, higiena) oraz czystości posłania. 

Druga – przejściowa, to trzeci tydzień życia. Szczenięta nawiązują pierwsze kontakty w obrębie gniazda, zaczynają widzieć. Dzięki temu zwiększa się zainteresowanie tym co ich otacza.

Kolejnym bardzo ważnym etapem w życiu naszego małego pieszczocha jest 4.-7. tydzień kiedy to szczenięta opuszczają legowisko, jest to czas wpajania skojarzeń i  poznawania  świata.  Mama szczeniaków coraz częściej wyprowadza je poza obszar legowiska. Horyzonty naszych małych podopiecznych poszerzają się poprzez nowe bodźce, które dochodzą do nich z świata zewnętrznego. Emocje szczeniaków okazywane są poprzez machanie ogonami, piszczenie. Podejmowane są już nawet pierwsze próby szczekania i podgryzania. Szczeniaki stają się coraz bardziej ciekawe świata, interesują się wszystkim co je otacza, ich reakcje są bardzo spontaniczne i zabawne. Warto je wtedy uważnie obserwować, gdyż przynosi to wiele radości. 

8. – 12. tydzień życia jest fazą prawdziwej socjalizacji  i jest w życiu psa bardzo ważna. Po raz pierwszy pojawia się lęki strach przed nieznanym. Dlatego bardzo ważne jest stworzenie przyjaznej i spokojnej atmosfery wkoło szczeniąt. 

13.-18. tworzą się podporządkowania i hierarchia w grupie. 

W pierwszych fazach rozwoju szczeniąt  matka jest najważniejsza, to przy niej czują się bezpiecznie.  Jest dla nich autorytetem, pokazuje im świat i uczy jak się po nim poruszać. Bardzo ważne jest również wprowadzanie bliższego kontaktu z ludźmi  do 7. tygodnia. Taka wieź  pozwoli na zachowanie prawidłowych relacji pomiędzy właścicielem, a psem. Należy zwrócić na to szczególną uwagę, ponieważ  w innym razie stanie się on przesadnie lękliwy. Dobre relacje z ludźmi pozwolą w przyszłości lepiej przystosowywać się do nowych okoliczności. 

W chwili zmiany miejsce zamieszkania należy pamiętać, że w nowym miejscu każdy z nas czułby się nieswojo . Podobnie jest ze szczeniakami, które należy odpowiednio  przywitać. Mieszkanie powinno być posprzątane, przewietrzone, legowisko ułożone w miejscu wcześniej do tego przygotowanym i bezpiecznym dla naszego małego pupila. Wartościowe i niebezpieczne przedmioty należy  kategorycznie usunąć z miejsc, do których będzie miał dostęp szczeniak. Musimy mieć świadomość, że szczeniak poznaje wszystko co jest wokół niego poprzez gryzienie i drapanie, więc nie zabezpieczając drogocennych przedmiotów narażamy się na straty i stres psa. Jeśli mieszkamy w domu, należy zwrócić uwagę na schody, okna, balkony, furtki oraz bramy wyjazdowe. 

Kiedy nowy mieszkaniec przekroczy próg domu, wszyscy domownicy powinni się z nim przywitać, ale nie nazbyt wylewnie. Może go to przestraszyć i wywołać w nim poczucie lęku. Podobnie postępujemy kiedy w domu są inne zwierzaki, należy zapoznać wszystkich współmieszkańców. Jeśli drugim zwierzakiem jest pies to spotkanie należy zorganizować na neutralnym gruncie pod kontrolą właścicieli. Jeśli zaś kot, spotkanie trzeba zainicjować, kiedy to nowy mieszkaniec domu będzie np. spał, wtedy starszy domownik oswoi się z nowym domownikiem. 

W nowym domu należy już pierwszego dnia wprowadzić zasady, których chcemy aby nasz pupil przestrzegał. Więc jeśli nie ma się kłaść na łóżku, czy nie wskakiwać na kanapy to musi wiedzieć o tym od pierwszego dnia. Bardzo ważne jest to abyśmy widzieli, że mały pies to bardzo duża odpowiedzialność. Od pierwszego dnia musimy go wychowywać i się nim zajmować. Najważniejsze aby już od początku szczenię znało swoje imię. Następnie żeby nauczyło się czystości musi poznać komendę  „Fe”. Nie jest to trudne do opanowania dla malucha, wymaga tylko trochę cierpliwości i konsekwencji od właściciela. 

Kolejna ważna zasada to wprowadzenie smyczy, aby przyzwyczaić pieska do poruszania się na niej, a następnie wprowadzić kaganiec. Jeśli nie zrobimy tego stosunkowo szybko nasz pupil będzie miał później trudności z przystosowaniem się do chodzenia na smyczy i w kagańcu.  

W 4-6 miesiącu u szczenięcia tworzy się instynkt sfory. Pies dobrowolnie podaje się właścicielowi i uznaje jego przewagę, stając się posłuszny. Wrasta w nowe otoczenie, uczy się w nim postępować, poznaje zasady i się im podporządkowuje. Jest to odpowiedni moment na spacery po okolicy, aby nasz pupil poznał otoczenie i zaprzyjaźnił się hasałam na ulicy, czy też na dworcu, który jest w okolicy. Pozwoli mu to zapoznać się z ruchem ulicznym. Czym więcej poświecimy temu czasu, tym lepiej nasz  pies się odnajdzie w codziennym funkcjonowaniu. 

Dobrą opcją  dla właścicieli psów są przedszkola dla psów, gdzie uczymy naszych pupili pożądanych zachowań, poprzez zabawę. 

W celu uniknięcia podstawowych błędów w szkoleniu psów należy kategorycznie unikać szkolenia psów kiedy jesteśmy zdenerwowani, nie mamy czasu, nie potrafimy się opanować. Należy pamiętać, że nie wolno nam w zabawie drażnić psów, czy też pozwalać aby robił to ktoś inny. Używać zawsze jednej, krótkiej komendy do konkretnego zadania. Lekcje, które prowadzimy muszą być krótkie, wykonywane w różnych okolicznościach i zróżnicowanym terenie. Nowo wprowadzane ćwiczenia muszą być wykonywane powoli i cierpliwie. Przed szkoleniem pies musi mieć czas aby się wybiegać i załatwić. Należy egzekwować wykonywanie zadań, za pomocą systemu kar (kategorycznie karą nie może być bicie psa) i nagród. Przede wszystkim pamiętajmy aby być konsekwentnym, wyrozumiałym i traktować psa z miłością. 

Wyjątkowo należy podkreślić, że najważniejsze jest to aby pupila kochać, szanować i dbać o jego szczęście i zadowolenie. Pies to nasz najlepszy przyjaciel.  

Artykuł opracowaliśmy na podstawie książki  A. Monkiewicz, K. Rogowska, J.Wajdzik, „Kynologia Wiedza o psie”, Wydanie III, UWP ,rok 2011